بررسی رابطه آلودگی بصری و سلامت شهروندان در شهر تهران (مطالعه موردی : مناطق یک و دوازده شهرداری تهران)

زمینه و هدف : تهران بزرگ‌ ترین شهر و پایتخت ایران و مرکز استان تهران است که پنجمین شهر پرجمعیّت جهان نیز به شمار می‌آید. آلودگی بصری ، نوعی از آلودگی های محیطی است که با گذشت زمان ، آثار و پیامدهای آن در حال افزایش است. هیچ تابلوی هشدار دهنده‌ای نیست که سطح این نوع‌ آلودگی را به آگاهی شهروندان رسانده و همین آلودگی ممکن است به تدریج زمینه مناسبی برای ابتلا به فشارهای عصبی و مشکلات روانی را فراهم آورد. روش بررسی: بدین منظور در پژوهش حاضر سعی شده که به بررسی وضعیت آلودگی بصری و تاثیرش بر روی سلامت شهروندان در دو منطقه شهری یک و دوازده با استفاده از توزیع پرسشنامه و روش میدانی پرداخته شود. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل و بررسی داده های به دست آمده از پرسشنامه بیانگر وجود رابطه معنی دار بین آلودگی بصری و چهار شاخص سلامت شهروندان شامل:نشانه های جسمانی ، کارکرد اجتماعی ، اضطراب - بی خوابی و افسردگی است .به این معنی که هر جا این آلودگی بیشتر بوده، سلامت شهروندان در سطح پایین تری قرار گرفته. نتیجه گیری: بر این اساس میانگین شاخص نشانه های جسمانی و اضطراب - بی خوابی در منطقه یک در وضعیت سالم و در منطقه دوازده در وضعیت آسیب خفیف قرار گرفته است. همچنین میانگین شاخص کارکرد اجتماعی و افسردگی نیز در هر دو منطقه به ترتیب بیانگر آسیب خفیف و وضعیت مطلوب سلامت در آنها است و به طور کلی نتایج حاصل بیانگر این است که سلامت عمومی منطقه یک در وضعیت مطلوب و منطقه دوازده در وضعیت نامطلوب قرار دارد.